فرارسيدن ماه ربيع الاول برهمه مسلمانان  مباركباد....

• چرا ۲۳ ذی‌القعده روز زیارتی مخصوص امام رضا(ع) است؟

حجت‌الاسلام مهدی غلامعلی،عضو هیئت علمی دانشگاه قرآن و حدیث با اشاره به دلایل تعیین روز زیارتی مخصوص برای امام رضا(ع) گفت:

درباره روز ولادت امام رضا(ع) اختلاف است، ولادت ثامن الحجج(ع) مشهور همان یازدهم ذی‌القعده سال ۱۴۸ هجری در شهر مدینه است که در متون مختلف مانند «مصباح کفعمی»‌ و «تاریخ الموالید فی الموالید ائمه و وفیاتهم» بیان شده است.

البته در دو کتاب «مرآت الحق» و «عوالم العلوم» هم به طور مفصل آورده است، درباره روز ولادت امام رئوف هم گزارش‌هایی بیان شده است، از جمله اینکه ولادت حضرت روز پنج‌شنبه بوده است که در «عیون اخبار الرضا» و «الارشاد» آورده شده است، البته برخی تواریخ روز جمعه را نیز ذکر کرده‌اند.

این اختلاف‌ها در گزارش تاریخی کهن طبیعی است، غیر از روز یازدهم ذی‌القعده نظرات غیر قابل قبول یا کم اعتبار هم مطرح شده از جمله روز سوم، هفتم و هشتم شوال، یازدهم ذی‌الحجه، یازدهم ربیع‌الاول و ربیع ‌الآخر که البته در کتاب‌های معتبرتر نظیر «کافی»، «تهذیب الاحکام» و «إرشاد» همان یازدهم ذی‌القعده ذکر شده است.

 به علت نامگذاری روز ۲۳ ذی‌القعده به نام «روز زیارتی مخصوص امام رضا(ع)» در باب زیارت روایت‌های متعدد نقل شده است، به گونه‌ای که در کتاب «کامل الزیارة» ابن قولویه که معتبرترین و کهن‌ترین کتاب زیارتی است که حدود هزار سال -در قرن چهارم- پیش نگارش یافته است، روایت‌های متعددی درباره ثواب زیارت ائمه(ع) آمده است.

بعد از روایت‌های ثواب زیارتی حضرت سیدالشهدا(ع)، روایت‌های ثواب زیارتی امام رضا(ع) نسبت به دیگر ائمه(ع) در جایگاه دوم قرار دارد و در روایتی از جواد الائمه(ع) ثواب زیارتی پدر بزرگوارش را بالاتر از ثواب زیارتی امام حسین(ع) دانسته و می‌فرماید: زیارت پدرم افضل است، زیرا حضرت اباعبدالله الحسین(ع) را همه مردم زیارت مى‌کنند؛ اما پدرم را جز خواص شیعه زیارت نمى‌کنند.

و با توجه به  اینکه فرقه‌های باطل درون شیعی از جمله چهار امامی، شش امامی و هفت امامی جایگاهی برای امام رضا( ع) قائل نیستند،  هشت امامی‌ها، امامت حضرت رضا(ع) و در ذیل آن امام مهدی(عج) را قبول دارند، با وجود فرقه‌های باطل درون شیعی تأکیدات زیادی قبل از ولادت و شهادت ثامن‌الحجج(ع) برای زیارت حضرت شده است که این امر توسط ائمه بعدی امام رضا(ع)، از جمله امام جواد(ع) و امام هادی(ع) بارها مورد سفارش واقع شده است.

روز ۲۳ ذی‌القعده، ماه رجب و روز شهادت امام رضا(ع) به عنوان روز زیارتی مخصوص ایشان مطرح شده است، درواقع اهل بیت(ع) از این منظر خواسته‌اند که شیعه به امام رضا(ع) توجه زیادی کند تا پاسخی به آن انحراف‌ها باشد که در اندیشه شیعه هفت امامی (واقفیه) رخ داد، زیرا آن‌ها معتقد به این بودند که امام کاظم(ع) آخرین امام بوده است و از دیده‌ها غائب شده و یک روز ظهور می‌کنند! بنابراین امامت امام رضا(ع) را انکار کردند.

اهل‌بیت(ع) خواستند این سرخط را به شیعیان بدهند که این انحراف، انحراف باطلی است و تعیین روز زیارتی برای امام رضا(ع) خط بطلانی بر اندیشه‌های فرقه‌های باطل شیعه باشد، بنابراین حرکت شیعیان از شهرهای مختلف آن هم در زمان عباسیان برای زیارت حرم امام رضا(ع) برای یک روز خاص بسیار ارزشمند بوده است.

صلوات خاصه امام رضا(ع):

بسم الله الرحمن الرحیم

 

.اللهّمَ صَلّ عَلي عَلي بنْ موسَي الرّضا المرتَضي الامامِ التّقي النّقي و حُجّتَكَ عَلي مَنْ فَوقَ الارْضَ و مَن تَحتَ الثري الصّدّيقالشَّهيد صَلَوةَ كثيرَةً تامَةً زاكيَةً مُتَواصِلةً مُتَواتِرَةً مُتَرادِفَه كافْضَلِ ما صَلّيَتَ عَلي اَحَدٍ مِنْ اوْليائِكَ

می نویسم محرم. واژه ها كوچه می شوند. پرچم سیاه می شوند، خیمه ی عزا می شوند، نوحه می شوند، دسته می شوند سینه و زنجیر می شوند، طبل و سنج می شوند، فریاد وا حسینا می شوند.

می نویسم حسین، واژه ها امام می شوند، شهید می شوند، سربریده و خونین می شوند، تنها و بی كفن می شوند.

 می نویسم كوفه، واژه ها نامه می شوند، میزبان می شوند، بی وفا می شوند، نامرد می شوند.

می نویسم مسلم، واژه ها سفیر می شوند، تردید می شوند، نامطمئن می شوند، در كوچه ها غریب و تنها می شوند.

می نویسم كربلا، واژه ها باران می شوند، وانگهی صحرای محشر می شوند، غم می شوند، ماتم و عزا می شوند.

می نویسم خیمه، واژه ها آتش می گیرند، دود شوند، نابود می شوند می نویسم فرات، واژه ها رود می شوند، شرمسار و خجل می شوند.

می نویسم ذوالجناح، واژه ها خونین می شوند، با ركاب اما بی یار می شوند.

می نویسم یزید، واژه ها اهریمن می شوند، حقیر می شوند، ظالم می شوند.

می نویسم شمر، واژه ها بی رحم می شوند، قاتل می شوند، لعن و نفرین می شوند.

می نویسم سقا، واژه ها مشك می شوند، پاره می شوند، بی آب می شوند.

می نویسم عباس، واژه ها معنا می شوند، سقا و خوشبو می شوند.

می نویسم ابوالفضل، واژه ها رعنا می شوند، نیزه و آه می شوند، دست بریده و بی مشك می شوند.

می نویسم حبیب، واژه ها پیر می شوند، شهید می شوند، حبیب یار می شوند.

می نویسم قاسم واژه ها نوجوان می شوند، ماه پاره می شوند، با عمو همراه و همدم می شوند، از اسب می افتند.

می نویسم علی اكبر، واژه ها جوان می شوند، زیبا می شوند، عطر پیامبر می شوند، یكه تاز میدان می شوند، نوای یا حسین(ع) می شوند.

می نویسم حرمله، واژه ها تیر می شوند، بر گلوی لاله ای كوچك شمشیر می شوند.

می نویسم علی اصغر، واژه ها كوچك می شوند، گهواره می شوند، آسمانی می شوند، فرشته می شوند، خدایی می شوند.